Er was eens een meisje dat door de straten liep, met in haar handen een aantal mooi gekleurde ballonnen. Ze waren niet opvallend mooi, maar ze waren van haar, en dat was goed genoeg.
Op een dag stormde het, en de wind probeerde om de ballonnen uit haar handen te rukken. De storm bleef aanhouden, en dag in en dag uit moest het meisje zich schrap zetten om haar ballonnen te behouden.
Tot de dag, dat ze het nut er niet meer van in zag. Eerst liet ze een touwtje los. Toen nog een. En nog een. Ze keek toe hoe de mooie kleuren een voor een steeds verder van haar verwijderd raakten. Tranen liepen over haar wangen, maar ze balde haar vuisten om maar niet haar vingers uit te strekken en naar de ballonnen te reiken.
Op een gegeven moment waren de kleuren uit zicht, en was alles grijs. Met lege handen en een bezwaard hart keerde het meisje naar huis terug.
Het was goed zo.
Geen opmerkingen:
Een reactie posten